"Επωδός μακαρίου"
Φανή Κεχαγιά
Έλεγε και έλεγε.
Λατρεύει να ακούει τη φωνή του.
Ταλαιπωρημένα σύμφωνα
ορφανά φωνήεντα
χωρίς ταίρι
Το βαθύ βελόνι της μοναξιάς, βλέπεις.
Ξεγελιέται η μοναξιά απ’ το μιλητό,
xτυπά η σιωπή αλλιώτικα
τα λεία ντουβάρια.
Ρούφηξε ανάσες
ξεφύσησε λέξεις.
Χαμογελούσε κιόλας
χαζός
ερωτευμένος.
Έλεγε και ξανάλεγε.
Ίδια επωδός
εμμονική
απαράλλαχτη,
μπας και η επανάληψη δώσει ρίζες στην ευχή
"Αγκαλιά, αγκαλιά, αγκαλιά"
σαν Φιλί σε στόμα ανέγγιχτο.
Κι αφού είπε και είπε,
Αποκοιμήθηκε
μακάρια ξεγελασμένος.
